اثر نانو ذرات کلوئیدی سیلیس تولید شده از سبوس برنج بر ثبات ابعاد و جذب آب چوب صنوبر (populus deltoides )

این تحقیق با هدف بررسی اثر محلول کلوئیدی نانوسیلیس با استفاده از منبع گیاهی سبوس برنج با تکنیک خاکسترسازی و هضم قلیایی بدست آمد، و بر خواص فیزیکی چوب صنوبر انجام شد. نمونه­های آزمونی براساس استاندارد astm-d1037 در ابعاد cm3  2×2×2  تهیه گردیدند و در سیلندر اشباع، به روش بتل در پنج سطح 0، 2/1، 7/1، 2/2 و 2/3 درصد با نانوسیلیس کلوئیدی اشباع شدند. درصد جذب و ماندگاری نانوسیلیس، تغییرات دانسیته، جذب آب و کارایی ضدواکشیدگی اندازه­گیری شدند. درصد جذب نانو سیلیس در سطوح  2/1، 7/1، 2/2 و 2/3 درصد به ترتیب 85/119، 58/169، 36/196 و 75/214 درصد اندازه­گیری شد. ماندگاری نانوسیلیس در پایین ترین و بالاترین سطح تیمار نیز 28/1 و 31/9 درصد گزارش گردید. نتایج نشان داد که دانسیته چوب از g/cm3 37/0 در نمونه شاهد به g/cm3 41/0 در بالاترین سطح جذب افزایش یافت. با افزایش سطح جذب نانوسیلیس، جذب آب نمونه­های اشباع شده با افزایش غلظت نانو افزایش یافت، اما ثبات ابعاد نمونه­های تیمار شده افزایش یافت؛ به طوری که پس از طولانی­ترین زمان غوطه­وری، واکشیدگی حجمی نمونه­های اشباع شده با نانوسیلیس در مقایسه با نمونه شاهد کاهش یافتند. بنابراین با افزایش سطح جذب نانوسیلیس، اثر ضدواکشیدگی نمونه­های اشباع شده پس از 168 ساعت غوطه وری، در سطوح 2/1، 7/1، 2/2 و 2/3 درصد، به ترتیب  5/36، 9/42، 7/34 و 8/26 درصد برآورد شد.